| Heeej iedereen! Hier mijn laatste blogbericht... Ondertussen ben ik terug in België. Ik heb mijn verblijf in Suriname goed afgesloten. Op het einde van de stage gaven Emma en ik een eindpresentatie voor de leerkrachten en stichting SUCET. Het laatste weekend voor vertrek gingen Emma, Marthe en ik nog op uitstap naar Galibi. Dit is een strand om 's avonds schildpadden te spotten. We waren met een groep Surinamers mee en dat hadden we geweten. We ondergingen de meest luidruchtigste busrit ooit. We vertrokken half 7 met een busje naar het dorpje Albina om daar de boot te nemen. De Surinamers dronken en aten erop los (broodje kip om 7u 's ochtends en rum met cola). Toen we in Albina aankwamen moesten er al enkele Surinamers overgeven. Gezellig was anders :p. Van daar namen we de boot naar de overkant en naar een ander land: FRANS GYANA. Het was een andere wereld: auto's reden rechts, minder vuil, betalen met euro, normaal brood, enz. Na nog twee uur op de boot waar we kletsnat op werden, kwamen we aan op Galibi: een stukje paradijs in Suriname! We hadden geluk met het weer en genoten van een namiddag op het strand tussen de palmbomen. We overnachtten op het strand en keerden zondag rond de middag terug huiswaarts. Maandag liep het Surinaams avontuur ten einde! Hup de vlieger op. Op de luchthaven stonden Nathalie en Lore mij op te wachten met een spandoek! Leuk om iedereen terug te zien :) Voor de moment heb ik vooral veel kou! Dat die zon maar snel naar hier komt. Groetjes! |
0 Reacties
Zaterdag deed ik de laatste trip met Emma, Celien & Babs. We gingen met een privé-gids naar Berg & Dal om de deadride te doen. Het waren 8 kabels en 2 ladders door de jungle. Eén kabelbaan ging over de Surinamerivier. We moesten eerst eens oefenen omdat we zelf ook moesten afremmen met een handschoen. De laatste kabelbaan mochten we op kop doen. Daarna gingen we nog naar Brocopondomeer aan het stuwmeer, chillen in de zon. Tot slot reden we nog over de Suriname brug.
De foto’s spreken voor zich! J Heej iedereen!
Afgelopen week gaven wij (Emma, Marthe, 3 huisgenoten, nog 3 andere studenten en ik) een kamp op onze school. Het was een kamp van drie dagen waarbij de kinderen telkens terug naar huis gingen. De kinderen van onze school kregen een uitnodiging maar zij mochten ook nog andere vriendjes, broers of zussen meenemen. Ze kregen twee tussendoortjes en een middagmaal, gratis. Het middagmaal bereidde we zelf. Ons kamp werd gesponsord door verschillende organisaties waarmee mevrouw Kramp connecties had. Ook Marthe haar mama had een mooi bedrag om het kamp te sponsoren van haar school in België. In het begin startten we met 15 kinderen. Tegen het einde van de dag waren we met rond de 30 kinderen, het gratis eten speelde hier ook in mee. Ouders zette hun kind vaak een half uur voor het middagmaal af. Ook wouden sommige kinderen hun eten meenemen voor hun ouders. Het was de bedoeling om een kamp te organiseren voor kinderen ouder dan 6 jaar maar we werden uiteindelijk ook een soort crèche voor 2-3-jarigen. Ik vond dat wel eens leuk, die kleine schattige kindjes. Ons thema van het kamp was ‘emoties’. Dit omdat deze kinderen vaak hun emoties niet mogen tonen en ze niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Natuurlijk werd er vooral gespeeld en werd er luchtig omgegaan met dit thema: een interactief toneel rond emoties, de groepen werden per emotie ingedeeld, estafette spelletjes met emotiewoorden, emotiebingo, enz. Deze kinderen hebben vaak al een woelig verleden. Zo kwam iedere dag een busje van Stichting voor het Kind de kinderen van het tehuis afzetten. Deze kinderen zijn seksueel misbruikt en verblijven daarom niet meer thuis. Tijdens een ronde in kleine groepjes: 'Wat maakt mij verdrietig/boos/blij...' kwamen soms dingen naar boven die een kind nog niet zou mogen meegemaakt hebben. Het is dan wel heel leuk als je ze nadien terug ziet spelen en lachen. Het waren leuke maar super vermoeiende dagen. Nu tijd voor een weekje rust en schoolwerk. Groetjes! Heej iedereeen!
Van vrijdag tot maandag ging ik op trip met 5 mensen van het huis. Het was een paastrip naar ralleighvallen en voltzberg met 90 stagaires! We begonnen met een busrit van 4 uur waarvan 3 uur op een zandweg waar we van hier naar daar vlogen in de bus. Na enkele stops kwamen we aan aan de bootjes. Na een lunch en nadat alle spullen werden overgeladen stond ons nog een boottocht van 3u te wachten. Het overladen was al een hele actie: al het eten, drinken (ook water) en bagage voor 4 dagen moest mee, voor 100 personen. Met overladen bootjes vertrokken we naar ons verblijf midden in de jungle aan de Surinamerivier. We kwamen aan op ons verblijf om 7u ‘s avonds: een heel groot hangmattenkamp. Het bootje met de bagage kwam wat later aan. De pomp om het water uit de boot te pompen was stuk, resultaat: heel veel natte bagage en hangmatten. Ik had geluk dat ik alles in plastic zakken had gestoken. Drie van onze mede reizigers mochten één nacht in een luxe kamer slapen omdat hun hangmat nat was. De groep werd opgesplitst en wij startten met een rustige dag. Een tocht door de jungle van 3uur in totaal heen en terug naar moedervallen. Daarna konden we een namiddag chillen aan de rivier op de stenen. Ook ons wassen gebeurde in de rivier. De derde dag gingen we naar de Voltzberg: 20km in totaal heen en terug door de jungle richting de berg. Daarna beklommen we de berg: 45% omhoog in de vlakke zon. Een hele overwinning toen we op de top stonden, volledig in ons zweet. Emma haar voeten stonden onder van de bleinen. Op de terugweg stopten we nog aan een waterval om ons te verfrissen: ZALIG. ’s Avonds was er nog een optreden van de Ralleighboys. Ambiance verzekerd. Er was ook iedere avond kampvuur en iedereen zat op de stenen langs de rivier. Heel gezellig. De laatste dag keerden we terug. Wij hadden duidelijk de leukste gids, een echte rasta die overal voor ambiance zorgde. De busrit duurde dit maal bijna 6 uur omdat we op het laatste file hadden. Gelukkig brak er op onze bus een feest los waardoor de busrit voorbij is gevlogen. Het was een geslaagd paasweekend! Groeeeeejtes! Dag iedereeeen!
Tijd tekort heb ik hier. Ma en pa hebben het hier echt naar hun zin. Morgen moeten ze alweer naar huis. Ze zouden graag nog wat langer blijven. Ze maakten al mooie trips! Dinsdag vierde ik hier met het huis mijn verjaardag nadat ik was gaan eten naar het Pannekoeken -en poffertjeshuis. Deze week ben ik samen met hen op trip gegaan naar Frederksdorp en Matapica. We gingen met de fiets naar Lenonsberg en gingen dan met de boot over. Nadat we een leuk huisje kregen toegewezen op Frederiksdorp gingen we op kleine motorbootjes (zwambootje) naar Matapica voor een nacht op het strand door te brengen. Een heel leuke boottrip bij volle zon. We vaarden door kleine plekjes aan een hoge snelheid. Niet te geloven hoe die bootsmannen hun weg weten. We kwamen aan op het strand: twee hutjes zonder elektriciteit en één toilet dat je met een emmer regenwater moest doorspoelen. 's Avonds was het wachten op de grote schildpadden die uit het water kwamen om eieren te leggen. Daarna maakten we een strandwandeling. We zagen heel veel grote schildpadden. Eén nadeel: we mochten niet met wit licht schijnen, enkel met rood. Een beetje jammer voor de foto's. We keken ook hoe een schildpad eieren legde en haar put dichtgroef. Daarna sliepen we in hangmatten. Pa en ik sliepen heel goed, ma iets minder. 's Ochtends vertrokken we terug met een zwambootje naar Frederiksdorp. Onderweg ving de bootsman een kaaiman die we mochten vasthouden. Op Frederiksdorp hadden we vrijdag een chille dag. We zagen ook daar enkele kaaimannen. We sliepen in een leuk huisje in Frederiksdorp. Zaterdag keerden we huiswaarts (terug naar Paramaribo). Onderweg moesten we wel nog een stop maken bij de Polikliniek omdat ik gestoken werd en mijn voet was volledig opgezwollen: pijnlijk. Nu begint het beter te gaan. Op dit moment zijn de oudjes dolfijnen gaan spotten. Vanavond gaan we nog gaan eten en morgen keren ze terug naar België. Wat gaat de tijd hier snel. Groetjes! Heeeej iedereen!
Drukke dagen hier. Amper nog tijd om mijn blog te schrijven. Sinds maandag zijn de mama en de papa hier. Ze hebben veel geluk met het weer want sinds deze week is het alle dagen zon en weinig wolken. Toen ze maandag aankwamen zijn we gaan eten in de zus&zo. Hun eerste indrukken: veel en gevaarlijk verkeer, onvriendelijke mensen en het stinkt op veel plaatsen. Ondertussen zijn ze dit al wat gewend. Ze hebben er ook al een trip opzitten. Vrijdag zijn ze met mij mee op de bus gegaan naar stage. Ze deden de vlaggenparade mee en gingen eens rond in de school. In de namiddag gingen wij met Marthe en Emma naar het Poffertjes- en pannenkoekenhuisje: jummieeeeee! Heel lekker :). Daar moeten we nog gaan. 's Avonds waren Emma, Marthe en ik uitgenodigd op het feest van mevrouw Kramp voor haar 65ste verjaardag. Dit was een heeeeeel leuke ervaring. Het was een prachtige locatie aan/in de Surinamerivier. Eerst was er een soort van misviering met gezang en gebeden. Daarna konden we van het super grote buffet eten. Alles was tot in de puntjes georganiseerd: er liepen cameramannen rond, er liepen mensen rond die alles in goede banen leidde, we konden op de foto met mevrouw Kramp en deze foto kregen we afgedrukt mee naar huis, we kregen 'goody bags' met nog meer dessert in. Na het eten brak het feest los. Mevrouw Kramp had haar omgekleed en kwam op met een verjaardagslied: iedereen ging achter haar dansen als haar volgelingen. Daarna vormde er een cirkel rond haar. Natuurlijk koos mevrouw Kramp er de 5 blanken uit (wij en 2 logo's) om met ons te dansen in het midden. Heel grappig. Op stage gaat alles goed! Nu druk bezig met de stageverslagen in orde te maken. Groetjes! Vanaf gisteren begonnen we met kennismaking met de kinderen. We namen ieder kind dat wij zullen begeleiden 5 tot 10 minuutjes apart. Emma vertelde aan de kinderen wat we de komende weken met hen zullen doen en ik speelde een kennismakingsspel met hen. Nadien toetste ik kort hun getallenkennis, rekenvaardigheden en leesvaardigheid. Emma observeerde en noteerde. Tot slot mochten ze (indien ze dit konden) hun naam schrijven en een stempel kiezen. Telkens als ze goed hebben gewerkt mogen ze een stempel op het eerste blad van hun schriftje zetten. We hebben dus voor ieder kind een schriftje waarin we onze opvolging noteren en waar we hen ook oefeningen laten in maken naast de spelletjes die we met hen spelen.
De kinderen lijken het leuk te vinden: er kwamen al verschillende kinderen vragen wanneer ze nog eens mogen komen. Ook kinderen die niet geselecteerd zijn komen vragen of ze ook mogen komen, heel schattig. Vandaag was ook de dag waarop we de zwaar autistische jongen apart zouden nemen. We wisten niet goed aan wat we ons moesten verwachten, om kort te schetsen: hij kruipt alleen rond in de klas, maakt nooit oefeningen mee in de klas, herhaalt onbestaande zinnen, maakt herhalende rare bewegingen en is gefascineerd door vliegtuigen. Deze obsessie zou wel eens kunnen komen doordat de (kleine) luchthaven 'Zorg & Hoop' vlak naast onze school ligt. Er landen verschillende vliegtuigjes per dag van binnenlandse vluchten. Deze vliegtuigjes zie en hoor je goed passeren. Ik tekende een vliegtuig en zette er bollen op waarop hij kon prikken. Wonder boven wonder deed hij dit prima. Af en toe maakte hij enkele bewegingen maar nadien zette hij zijn werk verder. We wisten niet wat we zagen. Alsof het niet genoeg was keek hij plots voor zich uit, hij zag onze geschilderde lat met cijfers en hij begon te tellen tot 20! Zijn eerste Nederlandse woordjes dat wij hem hoorden praten. Omdat hij positief bekrachtigd werd nadat hij '19, 20' zei, herhaalde hij dit het kwartier erna constant. Nadat hij het vliegtuigje had uitgeprikt leek hij het wel gehad te hebben, de stiften vlogen in het rond toen we vroegen om te kleuren. Genoeg uitdaging hier :). Marthe is vandaag jarig en vanavond is het een drink bij haar op kot. Morgen wel terug om 6uur opstaan! Morgen is de school uitzonderlijk gedaan om 10u omdat het personeelsvergadering is. Dit kan onmogelijk na de schooluren hier :p. Wij zullen ons tijdens de vergadering nogmaals voorstellen en uitleggen wat wij precies doen. Nadien gaan we naar het PI (Pedologisch Instituur) voor dossiers in te kijken en daarna bij mevr. Kramp om het boekenfestival voor te bereiden. Drukke en lange dag tot 19u! Leerrijke groetjes!
Dag liefste lezers!
Hier is al even geleden dat ik er nog iets opzette. Het zijn al drukke dagen geweest! Deze week hebben Marthe, Emma en ik nog even geobserveerd in de klassen. Daarna hebben we in samenspraak met de leerkrachten, leerlingen kunnen selecteren die nood hebben aan ergotherapie. We hebben een weekschema kunnen opstellen: ieder kind van deze 24 kinderen komt één maal per week een half uur bij Emma, en één keer per week maar een half uur bij mij. Dinsdag gingen we met de directrice om de verf: eerst stopte ze nog eens aan haar huis, dan gingen we om verf (zij ging ondertussen om 'nachtjapons' voor haar zieke tante), daarna gingen we naar het ziekenhuis om die kleren aan haar zieke tante te geven. Het was wel gezellig in de auto. Woensdag begonnen we met schilderen. De mensen van het PI kwamen ook op bezoek en hebben ons lang opgehouden. Ze bleven alles duizend keer herhalen terwijl onze verf aan het opdrogen was. We schilderden de achterkant van de klas in verschillende kleuren hokjes. Aan de zijkant van de klas schilderden we een lineaal met de getallen tot 20 op. Aan de andere kant schilderden we een groot potlood onder het raam met het alfabet in. Om 16u legden we het werk neer en gingen we rechtstreeks naar mevrouw Kramp. Daar waren nog twee studenten logopedie en nog enkele mensen van stichting SUCET. Binnenkort is het boekenfestival en wij nemen daar deel aan. Het is de bedoeling dat wij taalspelletjes spelen met de kinderen. We testten de spelletjes uit bij mevrouw Kramp. Om 19u waren we eindelijk thuis: wat een lange dag want wij moeten iedere dag om 6uur opstaan. Vandaag was het Holi Phagwa op school. Dit is een Hindoeïstisch feest. Aangezien er in Suriname veel verschillende cultuurgroepen zijn, is deze ook goed vertegenwoordigd. Morgen is het daarom nationale feestdag en is iedereen thuis. Het is hier morgen dan ook color festival op het onafhankelijkheidplein! Vandaag begonnen de kinderen na de vlaggenparade met de 'warming up' in de klas: de kinderen deden een soort van ochtendgymnastiek. Toen was het tijd om spelletjes te spelen. Het waren estafettespelen op het grasplein met een doorschuifsysteem. Marthe, Emma en ik stonden elk bij een klas. Mijn juf voelde haar niet goed dus vroeg ze na twee spelen of ik wou overnemen. Al bij al is dat goed gelukt en was het super leuk maar warm. Daarna kregen we shoarma patat, heel lekker. Ook konden we andere dingen kopen zoals cola, typische desserts enz. Tot slot was het echt Holi Paghwa: met kleurenpoeder naar elkaar gooien. De kinderen vonden het super leuk om ons vol te gooien want de andere juffen deden niet mee. Vorige week ben ik hier naar de cinema geweest met het volledige huis: Fifty shades of grey. Heel mooie maar koude cinema (te veel airco). Ook was er geen ondertiteling, gelukkig was het geen ingewikkelde film :p. Vanavond gaan we voor de eerste keer naar de Zumba les. We hopen dit wekelijks te doen. Maandag starten we eindelijk met onze therapie. We hebben al een kennismakingsspel gemaakt, ik kijk er naar uit! Goetjes ♥ Eindelijk zijn we in actie kunnen schieten. Gisteren, om 8uur begonnen we met de vlaggenparade. Dit is een ochtendritueel hier. Terwijl enkele leerlingen de Surinaamse vlag hijsen zingen de kinderen en leerkrachten een Surinaams lied. Nadien volgt steeds de directrice die zegt: 'Wees...' en dan zeggen de kinderen in koor 'gehoorzaam'. Daarna mogen ze naar hun klas. Er is een leerkracht in zwangerschapsverlof waardoor er steeds een klas alleen zit en dus geen les krijgt.
We hebben een plan opgesteld hoe we ons lokaal gaan inrichten en schilderen. We selecteerden enkele banken en gooide de rest eruit. Het is te zeggen, enkele leerlingen deden dit. Wanneer een leerkracht ons zag sleuren met de banken haalde ze onmiddellijk wat jongens om ons te helpen: 'Doe dit', 'doe dat', 'neem dat', 'zwijg'. We voelden ons al schuldig, we wouden dit gerust zelf doen. Een 'dankuwel' zeggen tegen de helpers kon er ook niet vanaf toen de klus geklaard was. We legden ons plan voor aan de zorgjuf en zij ging akkoord. Ook keken we dossiers en rapporten in. Enkele dossiers leken echt in orde omdat er een verslag in zat van een organisatie die doorstuurt naar deze school. De rapporten hier zijn schriftjes waar de 'vorderingen' zogezegd in staan. Zo krijgen ze feedback over lezen, schrijven, rekenen, milieu, enz. Soms lazen we rare dingen in de rapporten zoals: kan geen boodschappen doen voor de juf, houdt zijn mond niet, enz. Vandaag was ons plan om nogmaals te observeren en de leerkrachten te vragen welke leerlingen zij adviseren aan ons voor onze therapie. Helaas, het was sportdag. Hier wisten wij niets van. Meer dan de helft van de school was weg. Er werd maar in één lokaal les gegeven. Daar gingen we observeren. Het is onvoorstelbaar hoe ze met de kinderen hier omgaan. De juf roept altijd en bekrachtigd nooit positief. De kinderen moesten schrijven maar de juf bleef het hele uur aan haar bureau zitten zonder eens rond te kijken hoe de leerlingen het deden. Een autistische jongen kroop de hele tijd rond en met hem deed ze niets. Alleen hem af en toe naar haar toe trekken aan zijn arm en er tegen roepen. De leerkrachten en directrice zijn het erover eens dat het jammer is dat slaan niet meer mag. Volgens hen is dit het enige wat echt werkt. Dit werd ons al meerdere keren letterlijk verteld. De directrice vertelde ons dat ze er gisteren nog drie moest slaan. Ik hoop dat ik dit nooit te zien krijg. Maandag gaan we om verf met een leerkracht omdat we dan korting krijgen. Verder friste we het lokaal wat op en maakten we een bordtekening. Morgen gaan we met het huis naar de vlindertuin! Groetjes! |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
Mei 2015
Categories |