Heej iedereen!
Afgelopen week gaven wij (Emma, Marthe, 3 huisgenoten, nog 3 andere studenten en ik) een kamp op onze school. Het was een kamp van drie dagen waarbij de kinderen telkens terug naar huis gingen. De kinderen van onze school kregen een uitnodiging maar zij mochten ook nog andere vriendjes, broers of zussen meenemen. Ze kregen twee tussendoortjes en een middagmaal, gratis. Het middagmaal bereidde we zelf. Ons kamp werd gesponsord door verschillende organisaties waarmee mevrouw Kramp connecties had. Ook Marthe haar mama had een mooi bedrag om het kamp te sponsoren van haar school in België. In het begin startten we met 15 kinderen. Tegen het einde van de dag waren we met rond de 30 kinderen, het gratis eten speelde hier ook in mee. Ouders zette hun kind vaak een half uur voor het middagmaal af. Ook wouden sommige kinderen hun eten meenemen voor hun ouders.
Het was de bedoeling om een kamp te organiseren voor kinderen ouder dan 6 jaar maar we werden uiteindelijk ook een soort crèche voor 2-3-jarigen. Ik vond dat wel eens leuk, die kleine schattige kindjes.
Ons thema van het kamp was ‘emoties’. Dit omdat deze kinderen vaak hun emoties niet mogen tonen en ze niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Natuurlijk werd er vooral gespeeld en werd er luchtig omgegaan met dit thema: een interactief toneel rond emoties, de groepen werden per emotie ingedeeld, estafette spelletjes met emotiewoorden, emotiebingo, enz. Deze kinderen hebben vaak al een woelig verleden. Zo kwam iedere dag een busje van Stichting voor het Kind de kinderen van het tehuis afzetten. Deze kinderen zijn seksueel misbruikt en verblijven daarom niet meer thuis. Tijdens een ronde in kleine groepjes: 'Wat maakt mij verdrietig/boos/blij...' kwamen soms dingen naar boven die een kind nog niet zou mogen meegemaakt hebben. Het is dan wel heel leuk als je ze nadien terug ziet spelen en lachen.
Het waren leuke maar super vermoeiende dagen. Nu tijd voor een weekje rust en schoolwerk.
Groetjes!
Afgelopen week gaven wij (Emma, Marthe, 3 huisgenoten, nog 3 andere studenten en ik) een kamp op onze school. Het was een kamp van drie dagen waarbij de kinderen telkens terug naar huis gingen. De kinderen van onze school kregen een uitnodiging maar zij mochten ook nog andere vriendjes, broers of zussen meenemen. Ze kregen twee tussendoortjes en een middagmaal, gratis. Het middagmaal bereidde we zelf. Ons kamp werd gesponsord door verschillende organisaties waarmee mevrouw Kramp connecties had. Ook Marthe haar mama had een mooi bedrag om het kamp te sponsoren van haar school in België. In het begin startten we met 15 kinderen. Tegen het einde van de dag waren we met rond de 30 kinderen, het gratis eten speelde hier ook in mee. Ouders zette hun kind vaak een half uur voor het middagmaal af. Ook wouden sommige kinderen hun eten meenemen voor hun ouders.
Het was de bedoeling om een kamp te organiseren voor kinderen ouder dan 6 jaar maar we werden uiteindelijk ook een soort crèche voor 2-3-jarigen. Ik vond dat wel eens leuk, die kleine schattige kindjes.
Ons thema van het kamp was ‘emoties’. Dit omdat deze kinderen vaak hun emoties niet mogen tonen en ze niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan. Natuurlijk werd er vooral gespeeld en werd er luchtig omgegaan met dit thema: een interactief toneel rond emoties, de groepen werden per emotie ingedeeld, estafette spelletjes met emotiewoorden, emotiebingo, enz. Deze kinderen hebben vaak al een woelig verleden. Zo kwam iedere dag een busje van Stichting voor het Kind de kinderen van het tehuis afzetten. Deze kinderen zijn seksueel misbruikt en verblijven daarom niet meer thuis. Tijdens een ronde in kleine groepjes: 'Wat maakt mij verdrietig/boos/blij...' kwamen soms dingen naar boven die een kind nog niet zou mogen meegemaakt hebben. Het is dan wel heel leuk als je ze nadien terug ziet spelen en lachen.
Het waren leuke maar super vermoeiende dagen. Nu tijd voor een weekje rust en schoolwerk.
Groetjes!