Dag iedereeeeen!
Dit weekend ging ik met de mensen van ons huis naar het Amazone woud. We vertrokken vrijdag vroeg met een bus richting binnenland. De eerste 'vrouwvriendelijke stop' (zo noemt Sharif dit = plaspauze) was al een avontuur op zich. We stopte langs een eetplek langs de weg om te ontbijten. Ik ging naar het toilet en toen ik doorspoelde zag ik dat er een kikker in het toilet zat! Vanaf nu kijk ik altijd eerst in het toilet. Onderweg zagen we in de bossen soms enkele mini-dorpjes met soms maar 3 tot 5 schamele huisjes. Na 3 uur rijden kwamen we aan op Atjoni. Dit is een plek waar bootjes vertrekken riching binnenland. We stapten in een terug wankel bootje. Na een uur varen kwamen we aan op Knini Paati: ons verblijf! Het is een eilandje in de Suriname Rivier. Er staan een 5-tal huizen op. Hier runnen enkele Surinamers een zaak waar toeristen kunnen verblijven. We kregen een hut (vier palen met een dak op) om onze hangmatten in op te hangen. Sommigen sliepen ook buiten omdat er niet genoeg plaats was in de hut. Het water van de rivier stond erg hoog waardoor er weinig rotsen/eilandjes boven water waren. De stroming was sterk. Sharif vond een plek waar we konden baden op een rots in het water. Chillings!
Zaterdag gingen we naar Gunsi met de boot. Dit is een dorpje aan de Suriname rivier met ongeveer 200 inwoners. Een lokale gids begeleidde ons. De huisjes waren heel klein met kleine deurtjes. De gids vertelde over het geloof: hier staat heel veel in het teken van boze geesten weghouden, bijvoorbeeld door planten te hangen, de kleine deuren waar geesten niet inkunnen, bidplaatsen waar geen foto's mogen worden van genomen, enz. Ook toonde hij waarvoor sommige bomen werden gebruikt: boom voor sambaballen, boom om bestek mee te maken, boom om kwaaltjes te genezen, enz. De mensen hier leven van de natuur en de Suriname rivier. We zagen vrouwen de was doen in de rivier, zichzelf wassen, de afwas doen, enz. Heel primitief leven ze daar. Daarna gingen we in de jungle. Indrukwekkend om te zien. We zagen terug veel soorten bomen, planten en vruchten. We proefden, voelden, keken en roken. We zagen enkele aapjes spelen in de bomen. Ze sprongen van liaan naar liaan, van boom naar boom. Ook zagen we een mini slang, met mini bedoel ik echt mini maar ze was zoooo snel.
Aan onze verblijfplaats kwam 's avonds alles tot leven: overal dikke padden, slamanders, hagedissen en vooral: mega spinnen! Ik ga mijn angst nooit overwinnen. Zondag gingen we een groter dorp bezoeken: new-orora. We kregen terug een interessante rondleiding door de lokale gids. We kwamen aan en er was een mis aan de gang, hier zou ik graag naar de kerk gaan: dansen, zingen, alles erop en eraan! Aan een huis zagen we een vogelspin zitten in een hoek, ze kroop net terug in haar nest bij haar kleintjes, ieeeuwwww.
In de dorpjes aan de Suriname rivier spelen zich taferelen af zoals op tv: vrouwen die rondlopen in blote (hangende) borsten, kindjes die naakt rondlopen, kapotte kleine huisjes, enz. We zagen en hoorden ook een vrouw die net haar man verloren had. Ze schreeuwde over het volledige dorp, het ging door merg en been.
Omdat het water tegen zondag al wat gezakt was gingen we terug het water in. We konden voorzichtig in de stroomversnelling gaan zitten tussen de rotsen. Het was een natuurlijk bubbelbad, met dat verschil dat er hier af en toe een krab of vis aan je been zat.
Zondagavond gingen we naar huis. Op de boot sprong er een vis uit het water, natuurlijk recht op mij, dat was verschieten. Met de bus stopten we nog om papegaaien te spotten. Moe maar voldaan kwamen we thuis.
Vandaag konden Emma en ik een dag met Lies meevolgen op een school. Het was interessant en we konden zelf ook wat helpen. Nadien was het iets minder leuk: één van de kinderen had mijn band plat gezet. Met als gevolg dat ik te voet naar huis mocht: twee uur stappen in volle zon met een lange broek (dat is hier verplicht op scholen). Ik hield er mooie bleinen aan over op mijn hielen. Een Surinamer wou mij thuis afzetten met mijn fiets maar ik vertrouwde het toch niet.
Morgen nog eens samenzitten met Margot Kramp, onze contracten zijn volgens haar in orde! We zouden dan donderdag kunnen beginne met stage want woensdag is het hier terug één of andere feestdag.
Dank jullie wel allemaal voor de leuke berichtjes in mijn gastenboek, dat is leuk om te lezen! Groetjessss!!
Dit weekend ging ik met de mensen van ons huis naar het Amazone woud. We vertrokken vrijdag vroeg met een bus richting binnenland. De eerste 'vrouwvriendelijke stop' (zo noemt Sharif dit = plaspauze) was al een avontuur op zich. We stopte langs een eetplek langs de weg om te ontbijten. Ik ging naar het toilet en toen ik doorspoelde zag ik dat er een kikker in het toilet zat! Vanaf nu kijk ik altijd eerst in het toilet. Onderweg zagen we in de bossen soms enkele mini-dorpjes met soms maar 3 tot 5 schamele huisjes. Na 3 uur rijden kwamen we aan op Atjoni. Dit is een plek waar bootjes vertrekken riching binnenland. We stapten in een terug wankel bootje. Na een uur varen kwamen we aan op Knini Paati: ons verblijf! Het is een eilandje in de Suriname Rivier. Er staan een 5-tal huizen op. Hier runnen enkele Surinamers een zaak waar toeristen kunnen verblijven. We kregen een hut (vier palen met een dak op) om onze hangmatten in op te hangen. Sommigen sliepen ook buiten omdat er niet genoeg plaats was in de hut. Het water van de rivier stond erg hoog waardoor er weinig rotsen/eilandjes boven water waren. De stroming was sterk. Sharif vond een plek waar we konden baden op een rots in het water. Chillings!
Zaterdag gingen we naar Gunsi met de boot. Dit is een dorpje aan de Suriname rivier met ongeveer 200 inwoners. Een lokale gids begeleidde ons. De huisjes waren heel klein met kleine deurtjes. De gids vertelde over het geloof: hier staat heel veel in het teken van boze geesten weghouden, bijvoorbeeld door planten te hangen, de kleine deuren waar geesten niet inkunnen, bidplaatsen waar geen foto's mogen worden van genomen, enz. Ook toonde hij waarvoor sommige bomen werden gebruikt: boom voor sambaballen, boom om bestek mee te maken, boom om kwaaltjes te genezen, enz. De mensen hier leven van de natuur en de Suriname rivier. We zagen vrouwen de was doen in de rivier, zichzelf wassen, de afwas doen, enz. Heel primitief leven ze daar. Daarna gingen we in de jungle. Indrukwekkend om te zien. We zagen terug veel soorten bomen, planten en vruchten. We proefden, voelden, keken en roken. We zagen enkele aapjes spelen in de bomen. Ze sprongen van liaan naar liaan, van boom naar boom. Ook zagen we een mini slang, met mini bedoel ik echt mini maar ze was zoooo snel.
Aan onze verblijfplaats kwam 's avonds alles tot leven: overal dikke padden, slamanders, hagedissen en vooral: mega spinnen! Ik ga mijn angst nooit overwinnen. Zondag gingen we een groter dorp bezoeken: new-orora. We kregen terug een interessante rondleiding door de lokale gids. We kwamen aan en er was een mis aan de gang, hier zou ik graag naar de kerk gaan: dansen, zingen, alles erop en eraan! Aan een huis zagen we een vogelspin zitten in een hoek, ze kroop net terug in haar nest bij haar kleintjes, ieeeuwwww.
In de dorpjes aan de Suriname rivier spelen zich taferelen af zoals op tv: vrouwen die rondlopen in blote (hangende) borsten, kindjes die naakt rondlopen, kapotte kleine huisjes, enz. We zagen en hoorden ook een vrouw die net haar man verloren had. Ze schreeuwde over het volledige dorp, het ging door merg en been.
Omdat het water tegen zondag al wat gezakt was gingen we terug het water in. We konden voorzichtig in de stroomversnelling gaan zitten tussen de rotsen. Het was een natuurlijk bubbelbad, met dat verschil dat er hier af en toe een krab of vis aan je been zat.
Zondagavond gingen we naar huis. Op de boot sprong er een vis uit het water, natuurlijk recht op mij, dat was verschieten. Met de bus stopten we nog om papegaaien te spotten. Moe maar voldaan kwamen we thuis.
Vandaag konden Emma en ik een dag met Lies meevolgen op een school. Het was interessant en we konden zelf ook wat helpen. Nadien was het iets minder leuk: één van de kinderen had mijn band plat gezet. Met als gevolg dat ik te voet naar huis mocht: twee uur stappen in volle zon met een lange broek (dat is hier verplicht op scholen). Ik hield er mooie bleinen aan over op mijn hielen. Een Surinamer wou mij thuis afzetten met mijn fiets maar ik vertrouwde het toch niet.
Morgen nog eens samenzitten met Margot Kramp, onze contracten zijn volgens haar in orde! We zouden dan donderdag kunnen beginne met stage want woensdag is het hier terug één of andere feestdag.
Dank jullie wel allemaal voor de leuke berichtjes in mijn gastenboek, dat is leuk om te lezen! Groetjessss!!