Wat een dag. Om kwart na 9 kwam mevrouw Kramp ons halen met een taxi. Ze was mooi op tijd. In de auto zat nog een meisje, Marthe, zij studeert maatschappelijk werk en zal stage lopen op dezelfde school als ons. Na ongeveer 3 kwartier rijden kwamen we op de stageplaats, het is echt ver. Mevrouw Kramp wist het zelf niet zo goed zijn maar stelde ons al voor om van huis te veranderen. Dit gaan we niet doen want we hebben hier een contract van 3 maand en het is hier wel leuk.
Toen we aankwamen aan de school gingen we bij de directrice van de school met mevrouw Kramp. Zij voerde nogal persoonlijke gesprekken, wij zaten er bij en keken er naar. Ondertussen werd het speeltijd voor de kinderen. Plots werd er gevochten op de speelplaats. Het ging er heftig aan toe. Eén jongen was erg aan het bloeden want hij werd geslagen met een stok door een andere jongen. Deze jongens moesten naar de politie. De directrice vertelde dat er veel familievetes zijn en dat dit blijft aanslepen.Ook worden kinderen nog vaak mishandeld of misbruikt waardoor ze onaanvaardaar gedrag stellen op school. Er lagen een aantal messen op haar bureau dat ze al had afgenomen van leerlingen. Angstaanjagend! Er werd gepraat over onze stage en over de school. Het is een SO (speciaal onderwijs) school. Hier zitten leerlingen die niet meekunnen in het gewoon onderwijs. Het zijn klassen van ongeveer 13 leerlingen en er zijn slechts 60 leerlingen in totaal op de school. De school heeft trouwens toch geen ramen zoals ons werd voorspeld. Het zijn open gaten in de muur met tralies, 'gezellig'.
Daarna gingen we naar de ruimte die wij mogen gebruiken voor onze therapie. Het is een oud lokaal dat we moeten delen met de zorgjuf. De zorgjuf leek ons niet erg enthousiast om samen te werken maar we zien wel. We gingen ook nog naar een ander lokaal waar materiaal aanwezig was. Er waren veel boekjes en spelletjes. Die zullen we wel goed kunnen gebruiken. Daarna gingen we terug naar huis. We namen de bus omdat we deze in het vervolg ook zullen nemen. Raar systeem: geen bushaltes en veel busjes reden verder omdat ze vol zaten. Na 3 busjes raakten we erop. Eén rit kost 1.25 SRD, dus dat is ongeveer 50 cent. Het is erg warm op de bus. Na 20 minuutjes moesten we afstappen. We gingen naar de brandweer met mevrouw Kramp om te vragen of onze fiets daar zou mogen staan wanneer wij de bus nemen. De weg naar de brandweer duurde erg lang. Margot Kramp is actief in de politiek en heeft veel aanzien en status in dit land, ze werd heel vaak aangesproken. Ook wou ze ons laten proeven van lokale producten: een soort Japanse chips (lekker) en een ijsje (vonden we niet zo lekker). Het ijsje was afgeschraapt van een grote blok ijs en daar voegde ze een soort siroop aan toe. We waren er niet helemaal gerust in en gooide het na het afscheid met mevrouw Kramp in de vuilbak. Wel een beetje zielig maar we willen geen salmonella of zo :p. Nadien namen we de taxi naar ons huis.
Het Surinaams is soms wel moeilijk te begrijpen. Ik moet mij echt super goed concentreren om het te begrijpen. Ze hebben andere uitspraken en zeggen heel vaak: ‘ja toch’. Wij zullen elke dag stage lopen van 8 tot 13u. We kunnen ook tot 15u stage lopen. Dit kiezen we zelf wat. Er wordt verwacht dat we het lokaal herinrichten en gezellig maken. Lijkt super leuk maar ze verwachten ook dat we dit zelf financieren terwijl we al €150 betalen om stage te mogen lopen bij stichting SUCET. Nog afwachten hoe dit loopt.
's Avonds spraken Emma en ik af met Lies. Zij is dus een Belgische ergotherapeute die vorig jaar stage liep hier bij stiching SUCET. Ze is net afgestudeerd en woont hier nu voor een jaar. Zij begeleid ons samen met Margot Kramp. We spraken af in de Zus & Zo. Heeel gezellig en veel tips gekregen. Ik at een spaghetti en het was super lekker. Voor herhaling vatbaar :).
Morgen beginnen we met obsrvaties in de school. Opstaan om kwart na 6. Help! Slaapwel!
Toen we aankwamen aan de school gingen we bij de directrice van de school met mevrouw Kramp. Zij voerde nogal persoonlijke gesprekken, wij zaten er bij en keken er naar. Ondertussen werd het speeltijd voor de kinderen. Plots werd er gevochten op de speelplaats. Het ging er heftig aan toe. Eén jongen was erg aan het bloeden want hij werd geslagen met een stok door een andere jongen. Deze jongens moesten naar de politie. De directrice vertelde dat er veel familievetes zijn en dat dit blijft aanslepen.Ook worden kinderen nog vaak mishandeld of misbruikt waardoor ze onaanvaardaar gedrag stellen op school. Er lagen een aantal messen op haar bureau dat ze al had afgenomen van leerlingen. Angstaanjagend! Er werd gepraat over onze stage en over de school. Het is een SO (speciaal onderwijs) school. Hier zitten leerlingen die niet meekunnen in het gewoon onderwijs. Het zijn klassen van ongeveer 13 leerlingen en er zijn slechts 60 leerlingen in totaal op de school. De school heeft trouwens toch geen ramen zoals ons werd voorspeld. Het zijn open gaten in de muur met tralies, 'gezellig'.
Daarna gingen we naar de ruimte die wij mogen gebruiken voor onze therapie. Het is een oud lokaal dat we moeten delen met de zorgjuf. De zorgjuf leek ons niet erg enthousiast om samen te werken maar we zien wel. We gingen ook nog naar een ander lokaal waar materiaal aanwezig was. Er waren veel boekjes en spelletjes. Die zullen we wel goed kunnen gebruiken. Daarna gingen we terug naar huis. We namen de bus omdat we deze in het vervolg ook zullen nemen. Raar systeem: geen bushaltes en veel busjes reden verder omdat ze vol zaten. Na 3 busjes raakten we erop. Eén rit kost 1.25 SRD, dus dat is ongeveer 50 cent. Het is erg warm op de bus. Na 20 minuutjes moesten we afstappen. We gingen naar de brandweer met mevrouw Kramp om te vragen of onze fiets daar zou mogen staan wanneer wij de bus nemen. De weg naar de brandweer duurde erg lang. Margot Kramp is actief in de politiek en heeft veel aanzien en status in dit land, ze werd heel vaak aangesproken. Ook wou ze ons laten proeven van lokale producten: een soort Japanse chips (lekker) en een ijsje (vonden we niet zo lekker). Het ijsje was afgeschraapt van een grote blok ijs en daar voegde ze een soort siroop aan toe. We waren er niet helemaal gerust in en gooide het na het afscheid met mevrouw Kramp in de vuilbak. Wel een beetje zielig maar we willen geen salmonella of zo :p. Nadien namen we de taxi naar ons huis.
Het Surinaams is soms wel moeilijk te begrijpen. Ik moet mij echt super goed concentreren om het te begrijpen. Ze hebben andere uitspraken en zeggen heel vaak: ‘ja toch’. Wij zullen elke dag stage lopen van 8 tot 13u. We kunnen ook tot 15u stage lopen. Dit kiezen we zelf wat. Er wordt verwacht dat we het lokaal herinrichten en gezellig maken. Lijkt super leuk maar ze verwachten ook dat we dit zelf financieren terwijl we al €150 betalen om stage te mogen lopen bij stichting SUCET. Nog afwachten hoe dit loopt.
's Avonds spraken Emma en ik af met Lies. Zij is dus een Belgische ergotherapeute die vorig jaar stage liep hier bij stiching SUCET. Ze is net afgestudeerd en woont hier nu voor een jaar. Zij begeleid ons samen met Margot Kramp. We spraken af in de Zus & Zo. Heeel gezellig en veel tips gekregen. Ik at een spaghetti en het was super lekker. Voor herhaling vatbaar :).
Morgen beginnen we met obsrvaties in de school. Opstaan om kwart na 6. Help! Slaapwel!